ΕΥΓΕΝΗΣ ΑΜΙΛΛΑ Η ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

Η Κ. Μαρία Αγιομυργιαννάκη διευθύντρια και δασκάλα χορού και γυμναστικών προγραμμάτων της σχολής χορού Grease παραχώρησε μία συνέντευξη για να κάνει αντιληπτό το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η σωματική άσκηση στην πνευματική ανάπτυξη και σωματική υγεία ενός παιδιού.

Επίσης μας ανέλυσε από ποια ηλικία πρέπει να δίνονται ερεθίσματα από το οικογενειακό περιβάλλον, ποια είναι η φιλοσοφία της σχολής και πόσο σημαντικό είναι να αντιλαμβάνονται τα παιδία ότι πρέπει να χορεύουν για να είναι ευτυχισμένα και όχι για να τους ενισχύονται τα ανταγωνιστικά τους ένστικτα.

Συνέντευξη : Ισιδώρα Τούντα

Πιστεύεται ότι τα παιδιά πρέπει να ασχολούνται με χορευτικές δραστηριότητες. Αν ναι γιατί;

Είναι απαραίτητο τα παιδιά να ασχολούνται με χορευτικές δραστηριότητες γιατί με αυτόν τον τρόπο έχουν έναν λόγο να σηκωθούν από τον καναπέ , να ασχοληθούν με δραστηριότητες και να παραμερίσουν έστω και για κάποιες ώρες μέσα στην εβδομάδα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τους υπολογιστές και τα smartphone. Επίσης δίνουν την ευκαιρία στα ίδια να αντιληφθούν ότι μέσω των χορευτικών δραστηριοτήτων μπορούν να ξεπεράσουν τον ίδιο τους τον εαυτό.

Ποια ηλικία θεωρείται κατάλληλη για να αρχίσει ένα παιδί να ασχολείται με τον χορό;

Ένα παιδί μπορεί να αρχίσει να χορεύει από την βρεφική του ηλικία. Εάν ο γονέας αποφασίσει να εντρυφήσει σε αυτό την ανάγκη για ρυθμό και κίνηση τότε μπορεί από 8 μηνών να επιλέξει ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα μουσικοκινητικής αγωγής που μπορεί να το παρακολουθήσει είτε με κάποιον από τους γονείς είτε με οποιοδήποτε άλλο ενήλικο αγαπητό μέλος της οικογένειας του. Η σχολή μας διαθέτει τέτοιου είδους προγράμματα που επιτρέπουν την από κοινού άσκηση ανάμεσα είτε στην μαμά και το παιδί, είτε στον μπαμπά και το παιδί, είτε και στην θεία με το παιδί Κ.Ο.Κ. εννοείται βέβαια ότι σε βρεφική ηλικία το μάθημα γίνεται κυρίως στατικό με πολύ πολύ μουσική και παιχνίδι!!! Στόχος εδώ είναι το ερέθισμα και όχι η εκμάθηση.

Οι αρχαίοι έλληνες έλεγαν "νούς υγιείς εν σώματι υγιεί" . Αυτή τη φράση την ασπάζονταν και φρόντιζαν τα μαθήματα του χορού να διδάσκονται κατά το σχολικό έτος και να δίνεται η ίδια βαρύτητα με τα μαθησιακά . Σήμερα πιστεύεται ότι οι πολλαπλές υποχρεώσεις των παιδιών έχουν παραγκωνίσει την παραπάνω άποψη ; Αν ναι αναλύστε πόσο σημαντικό είναι να τοποθετείται η χορευτική άσκηση στην ίδια βαθμίδα με την μορφωτική ;

Σίγουρα στην σημερινή εποχή έχουν παραγκωνιστεί πολλά πράγματα που στο παρελθόν θεωρούνταν αυτονόητα. Ωστόσο οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι το τι θα ακολουθούμε και το τι όχι σε πολύ μεγάλο βαθμό κρίνεται από τις δικές μας επιλογές . Είναι απολύτως κατανοητό ότι τόσο οι ενδοσχολικές, όσο και οι εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών είναι απαραίτητες , όμως είναι και θέμα ο τρόπος που θα το διαχειριστεί ο κάθε γονιός, αν δηλαδή αποφασίσει να βάλει πρόγραμμα και να καθορίζει πόση ώρα κάθε μέρα το παιδί θα διαβάζει, πόση θα παίζει με το pc, smartphone κ.τ.λ. και πόση ώρα θα αθλείται. Ναι ναι, η άσκηση είναι το ίδιο σημαντική και απαραίτητη με το διάβασμα. Δεν θα πρέπει να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Θες υγεία για το παιδί σου; Τότε θα βρεις χρόνο στο πρόγραμμα και για καθημερινή άσκηση, είτε έχει να κάνει με τον χορό είτε με τον αθλητισμό ή ακόμη και με συνδυασμό και των δύο.

Λόγο των μαθησιακών δυσκολιών πολλοί γονείς στέλνουν τα παιδιά τους ήδη από τις τάξεις του δημοτικού στα διάφορα κέντρα μελέτης και τα φροντιστήρια προκειμένου να μην "τους μείνουν κενά". Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει ελεύθερος χρόνος για σωματικές και χορευτικές δραστηριότητες. Εσείς πέρα από την οργάνωση του προγράμματος τι άλλο θα συμβουλεύατε τα παιδιά;

Ο χορός είναι καίριας σημασίας για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες γιατί συμβάλει σημαντικά στην απόκτηση συγκέντρωσης. Το μόνο που μπορώ να προτείνω είναι η αναδιαμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος από την αρχή. Διότι δεν μπορεί ένα παιδί να πηγαίνει στο σχολείο 08:00 η ώρα, να γυρίζει στις 14:00 με υπέρογκο φόρτο μαθημάτων και να είναι αναγκασμένο να καταφεύγει στην παραπαιδεία για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα με τη δυσκολία και τον όγκο των μαθημάτων του. Δεν μπορεί προτεραιότητα ενός παιδιού να είναι μόνο τα μαθήματά του τη στιγμή που άσκηση είναι απαραίτητη για την ομαλή σωματική ψυχική και πνευματική του υγεία. Γιατί δηλαδή ο χορός και η άσκηση στις μέρες μας να μην αποτελούν προτεραιότητα όταν μάλιστα συμβάλουν σα μέσω πρόληψης για την υγεία των παιδιών; Πολλές έρευνες που έχουν γίνει έχουν αποδείξει πόσο αποτελεσματικότερα αποδίδουν τα παιδιά στο σχολείο όταν ασχολούνται με τον χορό.

Η χορευτική άσκηση θα μπορούσε να παίξει αν όχι καθοριστικό πολύ σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού; Αν ναι με ποιον τρόπο ;

Υπήρχε μία ταινία στην Αμερική η οποία διαδραματιζόταν στο πως χρησιμοποιήθηκε ο χορός ως μάθημα διδασκαλίας σε ένα σχολείο στην Αμερική προκειμένου να μειωθεί τόσο η ενδοσχολική βία , όσο και για να αντιληφθούν οι μαθητές ότι δεν πρέπει να υπάρχουν φυλετικές διακρίσεις ανάμεσα τους. Το αποτέλεσμα ήταν πράγματι η μείωση της βίας , να μάθουν πώς να εμπιστεύονται τον εαυτό τους αλλά και να νιώθουν ασφάλεια και όχι φόβο.

Κάθε χώρος καλλιτεχνικής έκφρασης έχει και την δική του ιδεολογία που ακολουθεί ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του, η δική σας ιδεολογία ποια είναι ;

Η ιδεολογία που ασπάζεται και προωθεί η σχολή μας είναι ο μη ανταγωνισμός. Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην βασιλική ακαδημία μπαλέτου του Λονδίνου σε φοιτητές, έδειξε ότι οι περισσότεροι λόγω υπερβολικής πίεσης που τους ασκούσε το πολύ αυστηρό εκπαιδευτικό σύστημα και πάνω στην υπερπροσπάθεια τους να αποδείξουν ότι είναι οι καλύτεροι απόκτησαν πολλά και σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα ή και εκδήλωναν επιθετική συμπεριφορά προς τους συναδέλφους τους. Η δική μου άποψη είναι ότι πρέπει να προασπίζεται η ουσία του χορού που είναι βαθιάς πνευματικής σημασίας και συνάμα ένα υπέροχο ταξίδι προς την αυτογνωσία και όχι η επίκριση και ο ανταγωνισμός.

Εσείς ως διευθύντρια και δασκάλα χορού, ποιες αρετές θα προσπαθούσατε να περάσετε στους μαθητές σας ;

Όταν τα παιδιά λαμβάνουν ερεθίσματα έχουν την δυνατότητα να εκφράσουν τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες και να ανακαλύψουν δυνατότητες που αγνοούσαν ότι είχαν. Αυτό τα κάνει να μαθαίνουν καλύτερα τον εαυτό τους και να γίνονται σοφότερα μέσα από την υπομονή και την επιμονή. Εκεί που τους δημιουργείται σύγχυση είναι όταν θεωρούν ότι η ίδια ή γνώση του χορού τους δημιουργεί και την ψευδαίσθηση ότι πρέπει να είναι πρωταθλητές σε αυτό που κάνουν και πρέπει να υπερτερούν των άλλων παιδιών με κάθε κόστος. Σε αυτό το σημείο ξεκινάει και ο ρόλος ο δικός μας που θέλουμε να τα κάνουμε να αντιληφθούν ότι η προσπάθεια για αυτοβελτίωση είναι που μετράει πολύ περισσότερο από τον πρωταθλητισμό. Ένας πρωταθλητής με αλαζονεία, χωρίς ηθικές αξίες δεν έχει καμία σημασία. Τέλος το κάθε παιδί έχει τα όρια του και οφείλει να τα αποδεχτεί και να τα θέσει. Δεν κάνουνε όλοι οι άνθρωποι για πρωταθλητισμό. Ε και; μόνο εκεί είναι η ουσία;

Κάθε έκφανση καλλιτεχνικού χώρου διέπεται από τεράστιο ανταγωνισμό . Αυτός ο ανταγωνισμός περνάει και στην παιδική ψυχολογία με αποτέλεσμα να φθείρει το παιδί και να του "απαγορεύει" να δημιουργήσει ουσιαστικές σχέσεις με τα υπόλοιπα παιδιά του τμήματος τους. Ποια είναι η άποψη σας σε όλο αυτό ; Το επικροτείται ; αν όχι πως προσπαθείτε να το αποφύγετε ;

Ένας από τους κύριους ρόλους του χορού είναι η προάσπιση του ομαδικού πνεύματος. Μέσα από αυτό το σπουδαίο ταξίδι της εκμάθησης του χορού προκύπτουν φιλίες και σχέσεις ζωής. Με το να ενθαρρύνουμε επικριτικά και ανταγωνιστικά περιβάλλοντα χάριν ενός διαγωνισμού για παράδειγμα, καταστρέφουμε όλη αυτήν τη σπουδαία εμπειρία. Φυσικά και θα συμμετάσχουμε σε διαγωνισμούς. Ακόμη όμως και όταν παίρνουμε την πρωτιά οφείλουμε να παραμένουμε ταπεινοί. Και άμα πάρει ένας φίλος μας την πρωτιά αντί για εμάς θα χαρούμε μαζί του. Το ανταγωνιστικό κλίμα δημιουργεί συναισθήματα ζήλειας και θυμού κι εμείς θέλουμε μαθητές με αποδοχή που να ξέρουν όχι μόνο να κερδίζουν αλλά και την αξία του να χάνουν.

Υπάρχουν παιδιά που η ενασχόληση τους με τον χορό είναι καθαρά για να περνούν ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο τους και να ξεφεύγουν από την πίεση της καθημερινότητας. Υπάρχουν και παιδιά όμως που στοχεύουν σε επαγγελματική αποκατάσταση. Εσείς τι θα συμβουλεύατε τα παιδιά της πρώτης και τι παιδιά της δεύτερης ομάδας ;

Είναι αλήθεια ότι δεν είναι όλα τα παιδιά για να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα. Αυτό συμβαίνει επειδή άλλα μπορούν να αντέξουν την πίεση και τις πολλές ώρες προπόνησης και άλλα όχι. Επίσης για να ασχοληθεί πιο σοβαρά δεν μετράει μόνο να είναι αυτό που αποκαλούν «φυσικό ταλέντο», γιατί όσο ένα παιδί και να το έχει αν του λείπει η όρεξη να δουλέψει σκληρά και να παλέψει για να φτάσει στο σημείο που θέλει τότε θα παραμείνει σε ένα στάσιμο επίπεδο.

Ο χορός δεν κάνει διακρίσεις. Όταν ένα παιδί έχει όρεξη να χορέψει δεν έχει παρά να χορέψει! Δεν έχει καμία σημασία εάν έχει η δεν έχει επαγγελματικές βλέψεις! Σημασία έχει η διάθεση για δημιουργία μέσα από την κίνηση. Ο χορός είναι μία δραστηριότητα δίχως όρια! Αφήνεσαι στη μαγεία του και όπου σε πάει. Και στις δύο περιπτώσεις ο στόχος είναι κοινός: αντλούν σημαντικότατα εφόδια και γνώσεις τόσο για την αντιμετώπιση της σκληρής καθημερινότητας όσο και για την εξέλιξη της ζωής τους.

Ποιο/α κριτήρια θα σας έκαναν να καταλάβετε ποια παιδιά θα κάνουν το πάθος τους για τον χορό επάγγελμά ;

Πάθος; Τα πάθη είναι προσωρινά και ξεφουσκώνουν γρήγορα. Είναι ρηχά. Η Πραγματική αγάπη όμως όταν πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς είναι αυτή που καθορίζει την εξέλιξη των πραγμάτων. Έτσι και στον χορό. Ξεκινάς με πάθος, είναι το κίνητρο όχι όμως η ουσία. Εάν δεν αγαπάς βαθιά αυτό το αντικείμενο, εάν δεν είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις πολλά για να το ακολουθήσεις αργά η γρήγορα το εγκαταλείπεις. Είναι κάτι σαν την αναπνοή. Δε ζεις χωρίς αυτό.

Η σχολή διαθέτει ανταγωνιστικά τμήματα; Αν ναι ποιες είναι η απαιτήσεις της σχολής από τους μαθητές και από τι πρέπει να διέπεται ο μαθητής ώστε να καταφέρει να υλοποιήσει τους στόχους του ;

Από την στιγμή που θα βάλεις τα παιδιά στην διαδικασία του ανταγωνισμού, αυτόματα τους ενισχύεις και το αίσθημα της μανίας της επίτευξης. Ένας παράγοντας πολύ στρεσογόνος, αντιδημιουργικός και αντιπαραγωγικός. Ο δικός μας ρόλος ως σχολής σε αυτό το κομμάτι είναι η προετοιμασία να αντιμετωπίζουν το δύσκολο κομμάτι της μεγάλης ανταγωνιστικότητας που δυστυχώς υπάρχει στο χώρο και να ξέρουν ανά πάσα στιγμή τι πρέπει να κάνουν και πως πρέπει να αντιδράσουν. Επίσης αυτό που στην ουσία προσπαθούμε να τους διδάξουμε είναι ότι πρέπει να λειτουργούν μεταξύ τους σαν ομάδα με άρρηκτα δεμένες σχέσεις και ότι η επιτυχία είναι μία κατάσταση που μπορεί να έρθει αλλά μπορεί και όχι. Δεν το βάζουμε κάτω, συνεχίζουμε να ρέουμε, να προχωράμε μπροστά.